The road (2009) van John Hillcoat

Apebagger. De sfeer is wel mooi met al dat grijs en grauw, maar voor de rest nogal quasi-iets en slap. Boek schijnt mooi te zijn. Het sprankje-hoop-eind is vreselijk.

trailer

The terrorizers (1986) van Edward Yang

Niet zo geweldig. Film over mensen (fotograaf, ganstermeisje, dokter, schrijfster, rechercheur) wiens levens elkaar toevallig kruisen - en er gebeurt wel wat maar niets spectaculairs, tot opeens de laatste 20 minuten er opeens van alles in een stroomversnelling komt met een soort van apotheose, wordt ook een beetje ander soort film dan, met zelfs een owl creek bridge-droom.

staat in zn geheel op joeptjoep

Like someone in love (2011) van Abbas Kiarostami

Like someone in love gaat over een professor en een callgirl en haar vriendje en dan verwacht je wat, iets met plotcomplicaties, maar professoren en callgirls en hun vriendjes zijn ook maar gewone mensen en dus gebeurt er in Like someone in love eigenlijk nix bijzonders - en dat is dan wel weer aardig. De scène waarin de professor achter het stuur in slaap valt is in al zijn eenvoud/lulligheid memorabel.

trailer

La populaire (2012) van Régis Roinsard

Vaardig gemaakt, maar zeer voorspelbaar, na 5 minuten weet je al hoe het afloopt. Zorgvuldig gestyled (ziet er meer 50s uit dan de 50s zelf) feelgoodverhaal dat sommigen een sprookje vinden. Apebraaf.

trailer

Un bonheur n'arrive jamais seul (2012) van James Huth

Franse blijheid, heel erg obligaat. Jongetje van 40 type belhamel annex verstokte vrijgezel (à la Serge Gainsbourg) ontmoet de vrouw van zn leven (Sophie Marceau) maar die heeft kinderen enzo en hoe dat dan gaat. Slap verhaaltje met vaart en humor gebracht. Werkelijk geen enkele originele of gedenkwaardige scène, hoofdfiguur is wat irritant, veel te Frans.

trailer

The domino effect (2012) van Paula van der Oest

Nederlandse film met internationale allure - in die zin dat hij nogal internationaal is opgezet, met verhaallijnen (want mozaiekfilm) die zich afspelen in India, UK, VS, China, Zuid-Afrika en Nederland. Verhaaltjes zijn ieder op zichzelf wat braaf en voorspelbaar, maar als geheel boeiend genoeg - en de opbouw is goed - en e.e.a. wordt met verve en professioneel gebracht en er wordt goed geacteerd (hoewel ik me ook nu weer een beetje ergerde aan de NL acteurs - wat is dat toch? Ligt t aan mij of aan die acteurs dat ik ze minder naturel en houteriger vind klinken dan buitenlandse acteurs. Of is het mss zo dat buitenlanders, bv. Britten, altijd al toneelspelen, en dat daardoor t verschil niet opvalt?). Het eind van de film is vervolgens een teleurstelling en haalt de hele film onderuit: veel te zoet en veel te happy. Bracha van Doesburg viel me op.

trailer

Frozen land (Paha maa, 2005) van Aku Louhimies

Voor de 2de keer. Wet van behoud van ellende. Finse zwaarmoedigheid en determinisme en lotsbestemming. De wereld is hard, en de mensen zijn weliswaar in principe niet slecht, maar wel dom en lelijk. Prima.

trailer