Oslo, 31 august (2011) van Joachim Trier

Geslaagde film, op een treurige manier mooi. Zag een parallel met Play, die ik twee dagen eerder zag, omdat beide films iets te zeggen over de gereguleerde Scandinavische samenleving - zei het op een verschillende manier. In dit geval: wat valt er nog te winnen als alles perfect is? Schik je je in een rimpelloos maar banaal bestaan, of liever niet?

Van scènes over zorgeloos ronddolen in het nachtleven word ik de laatste tijd nogal weemoedig.

imdb