Winter passing (2005) van Adam Rapp

Slap aftreksel van eerdere films met eenzelfde verhaaltje: inmiddels volwassen kind keert terug naar ouderlijk huis om ergens mee in het reine te komen. Deze keer gebracht als arthouse-film voor jonge mensen die boeken lezen en van folky muziek houden. Zooey Deschanel (wat een leipe naam eigenlijk) is übercute (maar valt qua acteren nogal door de mand in een huilscène), Ed Harris als de vader annex beroemde schrijver blijft de hele film door een vent met een pruik op, en de twee bijrollen zijn inspiratieloos ingevuld met de obligate eigenaardigheidjes die bijfiguren nou eenmaal moeten hebben. Een hoop Zooey die treurig uit beeld kijkt in allerlei winterse decors die haar existentiële leegte moeten benadrukken, en op het eind komt t natuurlijk allemaal soort van goed. Erg onnodige film.

Bevestigt de theorie dat films waarin een van de acteurs een nummer begint te zingen, films zijn die niet deugen.

trailer